Hi!

Het eerste weekend in het mooie Oeganda zit er al weer op!
Afgelopen vrijdag had ik mijn camera meegenomen naar het dropin centre en ze vonden het zo geweldig om op de foto te gaan allemaal! Ze hebben er helemaal niets aan, maar toch wilden ze allemaal het liefst 100 keer op de foto. Alleen, samen, bij de muur, bij de boom, rechtop en op de kop. Ik vind het zo leuk om te zien hoe blij die kinderen zijn. Hoe veel lol ze kunnen hebben om de foto’s en filmpjes te maken en weer terug te zien. Tijdens mijn voorbereiding op mijn reis werd ik door zowel Doingoood als stichting Muses (voorbereidingstraining) me bewust gemaakt van de hechting met de kinderen. ‘Let er op dat je niet te veel aan de kinderen, want na een paar weken ga je weer naar huis en het is van belang voor de kinderen om weer makkelijk afscheid te kunnen nemen’. Ik weet nu al dat dat moeilijk gaat worden. Het is onmogelijk om niet van deze kinderen te houden. We denken in Nederland dat we alles wel zo goed weten over opvoeding en ontwikkeling, maar toch zie ik zo weinig gedragsproblemen bij deze kinderen en dat na alles wat ze hebben meegemaakt! Ik denk dat we toch echt meer van Afrika kunnen leren dan dat we willen toegeven. Dit sowieso wat vriendelijkheid betreft.

Vrijdag ben ik aan het eind van de middag naar een craft market geweest. Ik vond het best spannend om daar alleen heen te gaan, maar ik ben blij dat ik het gedaan heb. Ik heb super mooie spulletjes gekocht: een van hout gemaakte kaart van Afrika, zo’n bakje waar je kruiden of knoflook o.i.d. in kan stampen (ik weet niet of dat een naam heeft) en twee met bot versierde pollepels. Ik vond eigenlijk alles wat ze verkochten daar mooi. Misschien moet ik hier een extra koffer of tas kopen om al mijn spullen straks mee terug te krijgen. Toen ik van de craft market naar het boda station liep, kwam ik een groep schoolkinderen tegen. Ze zeiden allemaal ‘hi muzungu!’ (blanke) en raakten allemaal mijn arm even aan om mijn blanke huid te voelen. Soms voel ik me hier wel een soort attractie, maar ik kan er wel echt van genieten.

Zaterdag kwamen mijn twee nieuwe huisgenoten aan in het Doingoood huis, Dirk en Anne. Ik was er net aan gewend om constant Engels te praten en moest er gewoon weer even aan wennen om Nederlands te praten. Dat is toch wel fijn hoor. Dirk gaat komende week mee naar Agape, dus heb ik daar wat hulp van een mede muzungu, fijn! Samen met nog twee meisjes die allebei inmiddels al weer zijn vertrokken zijn we naar een luxe zwembad geweest. Het was heerlijk! Ondanks al het smeren toch gewoon verbrand natuurlijk. Maar dat wordt straks vanzelf wel bruin.

’s Avonds hebben we het ook nog lekker westers gehouden en hebben we lekker pizza gegeten, samen met onze coördinator Inge. Vervolgens met mijn allen een drankje gedronken in een bar, waar ze tot mijn grote telleurstelling geen Oegandese muziek draaiden. Jammer..

Vandaag ben ik samen met Anne en Dirk naar een winkelcentrum geweest waar we een plek hebben gevonden met goede wifi, dus heb wat foto’s en een filmpje kunnen uploaden. Verder wat boodschappen gedaan en lekker uitgerust. Klaar voor week 2! Ik heb er weer zin in!